سخت است چشمانت به سوی جاده ای باشد

که نا پیداست در آسمان ؛

 وزش هر نسیم عوض میکند مسیر آن را

و راه را گم میکند با چشمک ستاره ای

کور سوی امیدم به سر انجام راه

بسته شد با ریزش آخر کوه

ندیده بودم تابلوهای اخطار را

 لغزنده است جاده و ریزش دارد کوه!

پی نوشت :

یادش به خیر اولین ترانه این وبلاگ

تکیه کن بر شانه ام ای شاخه نیلوفرینم

تا غمه بی تکیه گاهی را به چشمانت نبینم